Wysoka Kopa i Wysoki Kamień ze Szklarskiej Poręby

Wędrówka, której celem jest wejście na szczyt Wysoka Kopa, czyli najwyższe wzniesienie Gór Izerskich. Po drodze zobaczymy schronisko Wysoki Kamień, które buduje się na miejscu najstarszego w Sudetach schroniska górskiego. Wycieczka jest przyjemna i idealnie nada się na wędrówkę dla każdego.

Rozdroże pod Wysokim Kamieniem – Wysoki Kamień

Wędrówkę rozpoczynamy na Rozdrożu pod Wysokim Kamieniem.
Ruszamy czerwonym szlakiem w kierunku schroniska Wysoki Kamień. Trasa początkowo prowadzi nas wzdłuż najwyżej położonych zabudowań, w Szklarskiej Porębie. Już po kilku minutach marszu podziwiać można widoki na Kotlinę Jeleniogórską, Rudawy Janowickie i Karkonosze z widoczną Halą Szrenicką. Oczywiście pod warunkiem, że widoczność na to pozwoli. Po minięciu zabudowań wkraczamy do lasu i spokojnie nabieramy wysokości. Szlak nie jest bardzo stromy, jednakże zapewni przyjemny wycisk. Po 35 minutach marszu docieramy do schroniska Wysoki Kamień.

Wysoki Kamień

Wysoki Kamień wznosi się na wysokość 1058 m n. p.m. Na jego szczycie znajduje się charakterystyczny budynek oraz wieża widokowa. Schronisko na Wysokim Kamieniu nie jest oficjalnym schroniskiem górskim. Należący do rodziny Gołbów ze Szklarskiej Poręby obiekt jest aktualnie remontowany i nie świadczy jeszcze noclegów. Zanim w 1996 roku rodzina Gołbów zakupiła ten teren, znajdowało się tu pierwsze założone w Sudetach schronisko, które w 1837 roku wybudowała rodzina Schaffgotschów. Obiekt istniał do 1882 roku, kiedy to w wyniku pożaru uległ zniszczeniu. Schronisko odbudowano i służyło przez kolejne kilkadziesiąt lat wszystkim turystom odwiedzającym to miejsce. Niestety po II Wojnie Światowej obiekt popadł w ruinę, a w 1963 roku został rozebrany. Obecny stan wygląda bardzo obiecująco, a z wieży widokowej z całą pewnością będą rozciągać się fantastyczne widoki.

Wysoki Kamień – Wysoka Kopa

Z Wysokiego Kamienia udajemy się w kierunku Wysokiej Kopy, czyli najwyższego szczytu Gór Izerskich. Trasa jest bardzo przyjemna i łatwa. Wiedzie głównie lasem. Brak tu stromych podejść czy zejść. Po drodze mijamy ciekawe formacje skalne, a także kopalnię kwarcu „Stanisław”, w której okolicy znajduje się punkt widokowy. Zimą, fragment szlaku pokrywa się z trasą narciarstwa biegowego — wtedy też idealnie widać jak bardzo sport ten jest popularny w tych rejonach.
Przy szlaku, w kilku punktach znajdują się drewniane wiaty oraz ławki, a dodatkowo tablice informacyjne dotyczące zarówno tras rowerowych, jak i miejsc, które aktualnie mijamy.

Z uwagi na fakt, że szczyt Wysoka Kopa znajduje się poza znakowanym szlakiem, warto mieć ze sobą mapę lub aplikację ze szlakami, żeby nie przeoczyć skrętu. Kiedy idąc szeroką ścieżką, pokrywającą się z trasą narciarstwa biegowego, dotrzemy do Rozdroża pod Izerskimi Garbami, należy skręcić w prawo, w las. Szlak początkowo schodzi do głębokiego i stromego rowu, a następnie prowadzi nas przez las. Po drodze mijamy kilka polan. Warto sprawdzać na mapie swoją pozycję, ponieważ w pewnym momencie musimy z czerwonego szlaku skręcić w lewo. Brak tu oznaczeń, a trasa ta doprowadzi nas na Wysoką Kopę. Zimą ścieżka jest wydeptana — i całe szczęście, bo wszystko dookoła wygląda dość podobnie. Wyraźnie zniszczony kwaśnymi deszczami las, przywodzi na myśl krajobraz z innej planety. Po kilku minutach marszu nieoznakowaną ścieżką docieramy na szczyt.

Wysoka Kopa 1127,6 m n.p.m.

Wysoka Kopa jest bezleśnym szczytem, co podobnie jak wszystkie zniszczenia dookoła, jest efektem klęski ekologicznej z lat 80 XX wieku. Przy dobrej pogodzie jest doskonałym punktem obserwacyjnym. Warto pamiętać, że ze względu na specyfikę klimatu Gór Izerskich, na Wysokiej Kopie pokrywa śnieżna utrzymuje się do maja. My swoją wędrówkę odbyliśmy w drugiej połowie kwietnia i jak widać, ilość śniegu w tym czasie była dość znaczna 🙂 Szczyt ten, poza faktem, że jest najwyższym wzniesieniem Gór Izerskich, należy zarówno do Korony Gór Polski, jak i Korony Sudetów. Pomimo tego, na szczycie nie znajdziemy pieczątki, którą można wbić do książeczki GOT.

Z Wysokiej Kopy do Szklarskiej poręby wracamy najpierw czerwonym, a później niebieskim szlakiem. Szlak niebieski najpierw poprowadzi nas przez las. Po drodze miniemy Torfowiska Gór Izerskich. Następnie wyjdziemy na ulicę Izerską, później na Sudecką i dotrzemy do ulicy Oficerskiej, gdzie zaparkowaliśmy samochód.

Góry Izerskie – klęska ekologiczna lat 80 XX

W Górach Izerskich gołym okiem można zaobserwować rozległe zniszczenia drzewostanu. Pierwotnie twierdzono, że stan ten, jest efektem szybko rozwijającego się przemysłu, a winowajcami są wydostające się z kominów zagłębia łużycko-czeskiego dymy. Osiadały one na lasach jako kwaśne deszcze i krok po kroku niszczyły środowisko. Jednakże nie tylko one przyczyniły się do takiej skali zniszczeń. Już od początku osadnictwa na tych terenach i odkrycia złóż mineralnych rozpoczęto wycinkę naturalnych lasów bukowych z domieszką jawora i jodły. Zapotrzebowanie na drewno było duże. Działające tu huty szkła oraz kopanie rud, musiały być czymś opalane. Wraz z wycięciem najniższych partii lasów, huty przenoszono wyżej, tam, gdzie drewna było pod dostatkiem.

Na miejsce wykarczowanych lasów wkraczał człowiek, nierzadko wraz ze zwierzętami gospodarczymi. Lasy nie miały jak się odrodzić. Naturalne drzewostany w postaci buków i jodeł zostały prawie całkowicie wycięte. Na ich miejsce zaczęto masowo sadzić szybko rosnące, jednogatunkowe świerki, które nie są naturalnie występującą tu rośliną. Świerki okazały się mało odporne na choroby, a ponadto nieprzystosowane do klimatu górskiego. I właśnie na taki sztuczny i nieprzystosowany do górskich warunków las, zaczęły opadać kwaśne deszcze, które bardzo szybko odbiły tu swoje piętno. Toksyczne substancje, które dostały się do gleby, spowodowały jej zakwaszenie i zubożenie. Jakby tego było mało, to tak słaby drzewostan został jeszcze zaatakowany przez naturalne szkodniki. Między innymi słynnego kornika drukarza, który sieje spustoszenie również w Tatrach (tam także świerkowe drzewostany nie występują naturalnie, ale są efektem działalności człowieka).
Oczywiście czynników, które wpłynęły na zniszczenia, a także to, że wszystko miało miejsce, na tym obszarze jest więcej. TU przeczytacie szerzej o tym problemie.

Mapa trasy

Wysoka Kopa – informacje praktyczne

• Trasa należy do łatwych i jest idealna na spokojną górską wędrówkę.
• Auto zaparkować można na bezpłatnym parkingu, który znajduje się 200 metrów od Rozdroża pod Wysokim Kamieniem, tuż przy Akademii Wojsk Lądowych.
• Raczki podczas zimowych wędrówek zdecydowanie się przydadzą.
• Po drodze jest jedno schronisko – Wysoki Kamień. W bufecie można kupić ciepłą herbatę.
• Proponowany szlak pokrywa się z trasą narciarstwa biegowego, a także przecina ścieżki rowerowe Single Track Szklarska.
• Po Górach Izerskich można wędrować z psem.