Gran Canaria to wyspa, gdzie niewątpliwie znajdują się jedne z najbardziej zakręconych dróg na świecie. Ilość serpentyn i ciasnych zakrętów jest ogromna. Dla fanów motoryzacji i pięknych krajobrazów, Gran Canaria jest idealnym kierunkiem!
Poniżej przedstawiam najpiękniejsze i przede wszystkim najbardziej kręte trasy samochodowe na wyspie.
Wszystkie informacje, które znajdują się w tym wpisie, zebraliśmy podczas pobytu na Gran Canarii w 2018 i 2019 roku.
GC-200
Trasa swój początek ma w Agaete. Rozpoczyna się za rondem przed centrum miasta. Obecnie część drogi GC-200 jest zamknięta. W związku z tym, z Agaete dojechać można tylko do El Risco, a następnie należy zjechać na drogę GC-2. Po przejechaniu odcinka GC-2, który wiedzie przez Park Tamadaba, ponownie można zjechać na GC-200 i udać się na punkt widokowy Mirador del Balcon. Tuż obok punktu widokowego stoi obecnie znak informujący o ślepej uliczce (stan na listopad 2019). Z punktu widokowego Mirador del Balcon należy ponownie wrócić na GC-2, skręcić po jakimś czasie na GC-200 i kontynuować jazdę w stronę Mogan. Po drodze bardzo polecamy zrobić sobie przystanek przy Los Azulejos, czyli miejscu gdzie gołym okiem można podziwiać kolorowe skały. Znajdują się tuż przy drodze i z całą pewnością są jednym z najciekawszych widoków na trasie. Trasa kończy się nieopodal miasteczka Puerto de Mogan na południu wyspy.
Jeśli macie chorobę lokomocyjną to warto zażyć przed jazdą jakiś specyfik. Jest tu pięknie, widoki zapierają dech, dlatego szkoda tracić czas na złe samopoczucie. Na moim przykładzie powiem Wam, że GC-200 to trasa na której po długiej nieobecności powróciła z podwójną siłą moja choroba lokomocyjna. Tak zakręconej drogi nie widziałam dawno – a jeździłam już wieloma serpentynami, np. na Teneryfie czy Sardynii. Dla fanów jazdy po zakrętach jest to nie lada gratka. Szerokości!
GC-210
Droga GC-210 to bez wątpienia jedna z najbardziej zakręconych i wąskich tras jakie oferuje Gran Canaria. Trasa rozpoczyna się w La Aldea de San Nicolas. Już po wyjechaniu za mury miasteczka wjeżdżamy na wąską drogę i serpentynami wspinamy się do góry. Początkowo trasa ciągnie się pomiędzy wysokimi ścianami wąwozów. Raz na czas podziwiać można kolorowe odsłonięcia skał. Z uwagi na fakt, że jest tu bardzo wąsko, a zakręty są ciasne polecam zachować ostrożność. Przede wszystkim bądźcie czujni na odcinku w pobliżu betonowej tamy Presa del Parralillo. Tam brawurę lepiej schować do kieszeni, a nogę zdjąć z gazu. Przed każdym zakrętem należy zatrąbić, tym samym sygnalizując swoją obecność kierowcom, którzy jadą z naprzeciwka. Uważać także trzeba na ewentualne odłamki skał, które od czasu do czasu staczają się na drogę.
Po pokonaniu serpentyn i ciasnych zakrętów warto wjechać na punkt widokowy Mirador del Molino. Jest to charakterystyczne miejsce z okrągłą basztą, którą widać już z daleka. Z Mirador del Molino roztacza się bardzo ładny widok na trasę, zbiornik wodny Presa del Parralillo, a także monolity Roque Nublo i Roque Bentayga. Dalej jazdę kontynuujemy w stronę Acusa Verde skąd także roztacza się piękny widok na wspomniane wcześniej monolity. Po drodze mijamy ciekawe miasteczka w których domy wbudowane są w skały.
W momencie kiedy dojedziemy do obrzeży Parku Tamadaba, naszym oczom ukaże się smutny widok. W sierpniu 2019 w tych okolicach miał miejsce pożar, który strawił ponad 10 tys hektarów lasu. Skutki widoczne są do dziś. Między innymi zniszczone tablice drogowe, stopione słupki z odblaskami przy drodze, spalone drzewa.
Droga GC-200 kończy się w okolicy Las Crucitas. Tam łączy się z drogą GC-60, która doprowadzi nas do Roque Nublo.
GC-605
Droga GC-605 rozpoczyna się na skrzyżowaniu z trasą GC-200 w okolicy Barranco Mogan. Pierwszy odcinek tej trasy wyprowadza nas ponad wąwóz. Jest on jednocześnie najpiękniej poprowadzonym odcinkiem drogi, a tym samym najbardziej zakręconą jej częścią. W kilku miejscach trasa wiedzie pomiędzy wyciętymi specjalnie pod jej budowę skałami. Serpentyny i wąskie zakręty ciągną się aż do punktu widokowego Mirador El Mulato. Naszym subiektywnym zdaniem, to właśnie ten odcinek GC-605 jest najładniejszą trasą na wyspie. Kolejno GC-605 wiedzie wzdłuż rezerwatu przyrody Inagua, gdzie znajdują się bardzo ładne szlaki trekkingowe. W Inagua można zrobić sobie przystanek na piknik lub spacer. Zona Recreativa Presa De Las Niñas oferuje darmowy parking, toalety, grille oraz stoły i ławki. W okolicy jest także okresowe jezioro. Z Inagua trasa wiedzie dalej w kierunku Ayacata. Tam łączy się z drogą GC-60.
GC-606
Droga GC-606 rozpoczyna się przy Lomo del Aserrador, i prowadzi aż do Presa del Parralillo. Tam łączy się z drogą GC-210, która prowadzi między innymi do Mirador el Molino.
Trasa jest piękna, ale jednocześnie niebezpieczna. Jest tu bardzo, bardzo wąsko. Dodatkowo na tej drodze prawie nie uświadczymy barierek bezpieczeństwa. Przed zakrętami należy zasygnalizować klaksonem swoją obecność. Minięcie się w dowolnym miejscu na trasie jest niemożliwe! Jeśli widzicie samochód jadący z naprzeciwka, i macie możliwość zjechania do zatoczki to polecam od razu to zrobić. Tym samym unikniecie stresujących sytuacji na szosie 😉
Widoki z drogi GC-606 są naprawdę ładne! Przy dobrej pogodzie i przejrzystości powietrza pięknie widać Roque Bentayga, Roque Nublo, basztę przy Mirador el Molino. Warto zatrzymać się przy punkcie widokowym na Mirador El Toscón tuż obok Risco Palmés w miasteczku El Toscon (wzgórze z białą kapliczką). Z tego miejsca świetnie widać Teneryfę, a na wyciągnięcie ręki mamy Klif Palmés wraz z nekiem wulkanicznym.
Ponieważ trasa jest mocno zakręcona, polecam osobom cierpiącym na chorobę lokomocyjną zażyć jakiś specyfik. Można także popijać wodę z imbirem – powinno przynieść ulgę 😉
Leave a Reply